Wie is Rasa

Mijn naam is Rasa Groenen-Slavėnaitė. Ik ben geboren in Litouwen, in de tijd dat het land werd overheerst door de Sovjets. De eigenheid van mijn volk had geen ruimte in dit communistische regime, wat zich kenmerkte door streng opgelegde regels en restricties. Met het afnemen van de materiële en culturele rijkdom, verdween de trots in de mensen. Angst voor de onderdrukker regeerde. De individuele expressie verdween in het verstikkende collectieve denken en handelen van de overheid. Zo ging eenieder op in een grijze massa en leefde als in een roes.

Binnen de grenzen van Litouwen waren we aangewezen op wat het land ons te bieden had. Mijn familie was gezegend met twee huizen. Zo werd ik vertrouwd met zowel het stadsleven als met de natuur. In de stad was ik altijd omringd door vriendinnen. Wij voelden ons intens verbonden, vertrouwden elkaar, hadden plezier en creëerden zo ons eigen wereldje waarin wij konden sprankelen.

In de bossen dwaalde ik alleen, zoekend naar paddenstoelen, kruiden en bessen voor de winter. Zo leerde ik dat de natuur ons voedt en voelde hoe verweven mens en natuur zijn. Als vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven bracht de kracht van de natuur mij bij het diepe weten en zijn. Zij nodigde mij uit en spiegelde. Daar mocht alles zijn zoals het was, zelfs ik.

In de jaren voorafgaand aan de onafhankelijkheid van Litouwen groeide het verlangen om mijn wereld te verruimen en over grenzen heen te gaan. Ik verlangde naar reizen, meer beleven en avontuur. Mijn drang om vrij te zijn was overweldigend. Met mijn visum op zak vertrok ik naar Europa, niet realiserend dat ik mijn wortels en veel dierbaars achterliet. De euforie overheerste. Ik herinner me nog dat ik in Amsterdam liep en de gevonden vrijheid in elke vezel van mijn lichaam ondervond. Angst had ik afgeschud, ik kon mij eindelijk vrij bewegen als vrouw zonder op mijn hoede te (hoeven) zijn. Ik leefde.

De keerzijde van mijn gevonden vrijheid was een gevoel van eenzaamheid. Ik miste iets. Hier begon mijn zoektocht. Ik was veel minder vrij dan ik dacht. Ik kreeg het inzicht dat ik de vrijheid buiten mij had gezocht. De werkelijke vrijheid zou ik uiteindelijk in mijzelf vinden. Ik moest eerst tot een dieper bewustzijn komen om alles in mij te kunnen omarmen, zowel mijn mooie als mijn schaduwkanten. Voelen dat ik ten volste mag zijn wie ik ben. Eindelijk kwam ik thuis in mijzelf. Ik kon leven vanuit mijn hart. Dat gun ik iedereen. Dus jou ook.

Voel je welkom.